Odavno je uvaženo i po milion puta potvrđeno mišljenje da su sportisti najbolji ambasadori što Države tako i Sredina iz kojih potiču. Upravo u skladu sa proklamovanom činjenicom, nakon uspeha sportista koji su sa ponosom nosili ime svoje Srbije i Grada iz kojeg potiču, nakon okončanja takmičenja organizuju se Svečani prijemi osvajača medalja na najvećim svetskim i evropskim takmičenjima kojima Država i Grad čestitaju osvajačima medalja na postignutom uspehu a sa druge strane im ukazuju zahvalnost, poštovanje i na neki način odužuju se sportistima što su slavu Srbije i Sredine iz kojih dolaze pronosili širom svetskih meridijana.
U tu svrhu, kako to dolikuje Državi koja ceni, poštuje i uvažava svoje sportiste i u njih ulaže znatna materijalna sredstva, Predsednik Srbije je upriličio prijem za boksere koji su na nedavno okončanom Prvenstvu Evrope u boksu osvojili medalje zlatnog, srebrnog i bronzanog sjaja.
Nakon Državnog prijema usledili su prijemi u lokalnim sredinama iz kojih potiču osvajači medalja tako da smo bili svedoci prijema organizovanih u Somboru, Novom Pazaru, Zvorniku i tako redom.
Međutim u oko upada činjenica da za mladog lozničanima Rastka Simića, člana BK Rokice, koji je na EP napravio neverovatan uspeh, ni posle evo skoro pune dve nedelje od kako je ostvario fantastičan uspeh, nije organizovan prijem kod gradonačelnika Grada Loznice iako su to njegove kolege uveliko već doživele u svojim lokalnim sredinama. Simić je bio najmlađi učesnik na Prvenstvu i najmlađi osvajać medalje, koji će ući u istoriju bokserskog sporta u Srbiji a analogno toj činjenici svakako će njegova pobednička srebrna medalja biti najveći sportski uspeh jednog aktivnog člana lozničkog kluba u istoriji srpskog i lozničkog sporta.
Sve predhodno navedeno nije ponutkalo gradonačelnika Loznice i njegove saradnike, među njima pre svega Komisiju za sport koja bi trebalo da se bavi uspesima lozničkih sportista, da organizuju svečani prijem za mladog Simića kako bi mu uputili čestitke i iskazali zahvalnost kao što je to već uradila država Srbija i kako su to uradile lokalne sredine ostalih osvajača medalja na EP. Ovakvom ignorantskim odnosom, političari Grada Loznice pokazuju kako Rastko Simić ne pripada ovom Gradu za koji je nekada i krv puštao ili se ne daj Bože radi o čuvenoj „(ne)podobnosti“ koju su izmislili komunisti nakon Drugog rata. Zbog toga je ovakav postupak Grada velika bruka i sramota za sve one koji u ime naroda upravljaju Gradom kada su u stanju da jednog mladog i uspešnog sportistu Grada na čijem se čelu nalaze, ne smatraju Svojim, neznajući ili neshvatajući da je svakom najvažnija da bude priznat u svom dvorištu pa tek onda negde drugde. Nebitno je u ovom času što se radi o mladom Simiću. Mogao je biti u pitanju i neko drugi i sa pravom se mogu pitati naslednici Simića da li i njih u doglednoj budućnosti čeka ista sudbina pa da na vreme pobegnu u sredinu koja će znati da ceni i uvaži njihove uspehe..
Navikli su sportisti odavno na licemerstvo političara. Sportistima je ipak najvažnije da su njihovi uspesi praćeni, cenjeni i uvažavani od strane onih kojima takvi njihovi uspesi ispunjavaju dušu i srce. Kao što je to bio slučaj kada su desetine i desetine žitelja Loznice, kao i lozničani koji žive i rade u Beogradu i oni iz ostalih krajeva Srbije, hrlili u halu Pionir da njihovom Rastku pruže podršku i da nakon njegovih pobeda zajedno proslave uspeh uz klicanje „Rale, Rale, Srbija, Loznica“ koje rukovodioci Loznice očigledno nisu hteli da čuju kao da su Rastko, njegovi treneri, BK Rokica i desetine navijača spali sa neke druge planete a ne da su žitelji grada Loznice kojom ti rukovodioci rukovode, u Ime naroda. Samo je pitanje u čijem interesu to rade a sigurno bi trebali to da čine pre svega u interesu svojih žitelja a jedan od njih je Pobednički Šampion, Rastko Simić.